Σε ένα σύστημα με επωξική ρητίνη, τι είδους αντιεγκαταστατικό επιλέγουμε;

Σε ένα σύστημα εποξικής ρητίνης, η επιλογή ενός αντικατασταλτικός παράγοντας Ορισμένα από τα πιο κοινά είδη αντιεγκαταστατικών που είναι κατάλληλα για τα συστήματα με εποξειδική ρητίνη είναι:

Οργανόκλοι (Μεταλλαγμένος βεντονίτης):

Χρησιμοποιούνται ευρέως στα εποξικά συστήματα για την ενίσχυση της θικσοτροπικής συμπεριφοράς και την πρόληψη της καθίζησης των χρωστικών ή των συμπληρωμάτων.

Πλεονεκτήματα: Παρέχει καλή αναστολή και ρεολογικό έλεγχο, βελτιώνει τη σταθερότητα αποθήκευσης.

Καπνισμένη πυριτίνη:

Συνήθως χρησιμοποιείται για τη δημιουργία θικσοτροπίας σε συστήματα ρητίνης, αποτρέποντας την καθίζηση της χρωστικής ουσίας ή του γεμιστήρα.

Πλεονεκτήματα: Αποτελεσματική ακόμη και σε χαμηλές συγκεντρώσεις· ευρέως διαθέσιμη.

Πυρήνες από πολυαμίδιο:

Αυτά τα αντιεγκαταστατικά μπορούν να είναι αποτελεσματικά σε εποξικά συστήματα για τη σταθεροποίηση χρωστικών και συμπληρωμάτων, ιδιαίτερα σε επικαλύψεις υψηλών επιδόσεων.

Πλεονεκτήματα: παρέχουν καλές θικσοτροπικές ιδιότητες και βελτιώνουν την ανθεκτικότητα χωρίς να επηρεάζουν τη λάμψη της τελικής επικάλυψης.

Τυξοτρόφοι παράγοντες με βάση το πολυουρεθάνιο:

Πρόκειται για πρόσθετες ύλες με βάση τα πολυμερή που έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώσουν τα χαρακτηριστικά κατά της καθίζησης και της ροής χωρίς να αυξάνουν σημαντικά την ιξώδητητα.

Πλεονεκτήματα: Διατηρεί καλή ισορροπία μεταξύ ελέγχου της ιξώδους και σταθεροποίησης της χρωστικής.

Ρεολογικές πρόσθετες ύλες με βάση παράγωγα ουρίας:

Κατάλληλο για συστήματα όπου απαιτείται μακροχρόνια σταθερότητα αποθήκευσης και αντιεγκατάσταση.

Πλεονεκτήματα: παρέχουν ελεγχόμενη αύξηση της ιξώδους και αποτρέπουν την ιζηματοποίηση με την πάροδο του χρόνου.

Τροποποιημένη κυτταρίνη:

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε Συστήματα εποξειδίου χαμηλής έως μέσης ιξώδους να παρέχει καλό έλεγχο της αντιεγκατάστασης και της ιξώδους.

Πλεονεκτήματα: Λιγότερο δαπανηρό και εύκολο να διασκορπιστεί